English siteαπό τον Τομ Άσκολ (Tom Ascol)
Όλοι οι Χριστιανοί πιστεύουν στην Περιορισμένη Εξιλέωση. Αυτό μπορεί να ακούγεται παλαβό στους Αρμινιανιστές φίλους μου, γιατί εδώ και πολύ καιρό υποτίθεται πως μόνον οι Καλβινιστές κατέχουν το τρομακτικό «L»στο ακρώνυμο TULIP. Αλλά αν ο θάνατος του Ιησού Χριστού, αναγνωρίζεται ως μια πραγματική εξιλέωση (και όχι απλώς ως μια πιθανή), τότε το ζήτημα του περιορισμού δεν μπορεί να αποφευχθεί, εκτός και αν πιστεύουμε στο ψέμα της Παγκόσμιας Αποκατάστασης.
Είναι η αναγνώριση του ότι ο θάνατος του Χριστού πραγματικά εξιλέωσε αμαρτίες, που κατευθύνει την ερμηνεία μας σε αυτά τα υπέροχα κείμενα που μιλούν για το μεγάλο εύρος του σωτήριου έργου Του. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης γράφει ότι ο Ιησούς είναι «εξιλασμός για τις αμαρτίες μας, και όχι μονάχα για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου του κόσμου» (Α΄ Ιωάννη 2:2). Η επιλογή εδώ δεν είναι μεταξύ Καλβινισμού και Αρμινιανισμού. Είναι μεταξύ Καλβινισμού και Παγκόσμιας Αποκατάστασης. Εάν η λέξη «κόσμος» σημαίνει «κάθε πρόσωπο-άνθρωπο που έχει ζήσει ή που θα ζήσει», τότε όλοι θα σωθούν λόγω του αντικειμενικού χαρακτήρα της εξιλέωσης. Καμία αμαρτία δεν θα έμενε απλήρωτη, συμπεριλαμβανομένης και της αμαρτίας της απιστίας.
Κανένας άνθρωπος που παίρνει στα σοβαρά τη διδασκαλία της Βίβλου σχετικά με την κόλαση και την κρίση, δεν θα συμφωνούσε ποτέ με την Παγκόσμια Αποκατάσταση, το οποίο σημαίνει ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί τη λέξη «κόσμος» εδώ για να πει κάτι άλλο από το «κάθε πρόσωπο που έχει ζήσει ποτέ» (όπως συχνά κάνει, Ιωάννην 14:19,16:08, 18:20, Α΄ Ιωάννη 2:15). Ο σκοπός του Ιωάννη είναι να δηλώσει ότι ο Ιησούς είναι ο μόνος Σωτήρας που έχει ο κόσμος. Ο θάνατός Του λυτρώνει ανθρώπους όχι μόνο από τους Εβραίους ή τους Αμερικανούς ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα ατόμων, αλλά από όλο τον κόσμο.
Ο Καλβινισμός προστατεύει από τη μία από την αίρεση της Παγκόσμιας Αποκατάστασης, και από την άλλη από το σφάλμα της μείωσης του αντικειμενικού χαρακτήρα της εξιλέωσης. Ο Καλβινιστής αναγνωρίζει ότι ο θάνατος του Ιησού σώζει όλους αυτούς για τους οποίους είχε σχεδιαστεί. Με άλλα λόγια, η εξιλέωση είναι περιορισμένη ως προς την εφαρμογή και τον σκοπό της. Όλοι όσοι για τους οποίους πέθανε ο Χριστός θα σωθούν.
Ο Αρμινιανισμός όμως, δεν μπορεί να προφυλάξει επιτυχώς από τέτοια σφάλματα. Ο Αρμινιανισμός ισχυρίζεται ότι ο θάνατος του Ιησού σχεδιάστηκε για να σώσει κάθε άνθρωπο στην ιστορία του κόσμου, χωρίς όμως πραγματικά να το κάνει. Ως εκ τούτου, η εξιλέωση δεν έσωσε καθέναν για τον οποίο προορίστηκε. Με άλλα λόγια, η Αρμινιανιστική άποψη, ενώ ισχυρίζεται ότι η εξιλέωση είναι απεριόριστη ως προς την έκτασή της, αναγκάζεται να καταλήξει στο ότι η αποτελεσματικότητά της είναι περιορισμένη. Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τον παγκόσμιο σκοπό της.
Η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο απόψεων παρομοιάζει με τη διαφορά μεταξύ μιας στενής γέφυρας που εκτείνεται σε όλη τη διαδρομή μιας κοιλάδας και μιας πλατιάς γέφυρας που φτάνει μόνο στα μισά της διαδρομής. Τι μας νοιάζει πόσο πλατιά είναι αν δεν μπορούμε να φτάσουμε στην άλλη άκρη;
Αυτή η διαφορά είναι που έκανε τον Τσαρλς Σπέρτζον (Charles Spurgeon) να υποστηρίζει ότι ο Αρμινιανισμός περιορίζει την εξιλέωση του Χριστού πολύ περισσότερο από ό, τι ο Καλβινισμός. Ο Αρμινιανιστής λέει, « «Ο Χριστός πεθάνε ώστε κάθε άνθρωπος να μπορεί να σωθεί εάν…» – και στη συνέχεια ακολουθούν ορισμένες προϋποθέσεις για τη σωτηρία. Ποιος είναι λοιπόν αυτός που περιορίζει το θάνατο του Χριστού; Εσύ. Λες ότι ο Χριστός δεν πέθανε ώστε να εξασφαλίσει απόλυτα τη σωτηρία καθενός. Μα συγγνώμη, όταν λέτε ότι περιορίζουμε το θάνατο του Χριστού, απαντάμε, «Όχι, αγαπητέ μου κύριε, εσείς είστε που το κάνετε αυτό. Εμείς λέμε ότι ο Χριστός πέθανε ώστε να εξασφαλίσει απόλυτα τη σωτηρία ενός πλήθους ανθρώπων που κανείς δεν μπορεί να αριθμήσει , το οποίο πλήθος δια του θανάτου του Χριστού όχι μόνο μπορεί να σωθεί, αλλά θα σωθεί, πρέπει να σωθεί, και δεν μπορεί με καμία πιθανότητα να κινδυνεύσει από το να μην σωθεί. Αν σας αρέσει η εξιλέωσή σας κρατήστε την. Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να αποκηρύξουμε τη δικιά μας για χάρη της δικιάς σας » (Κηρύγματα του Σπέρτζον, τομ. 4, σελ. 228).
Ποια λοιπόν είναι η άποψη ‘μας’ για την εξιλέωση που ο Σπέρτζον με τόσο πάθος υπερασπίστηκε; Συγκεκριμένα, είναι η κατανόηση ότι ο Ιησούς πραγματικά λύτρωσε όλους όσους σκόπευε να λυτρώσει όταν έχυσε το αίμα Του στο σταυρό. Όπως ο αρχιερέας της Παλαιάς Διαθήκης φορούσε τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ στο θώρακα του όταν προσέφερε θυσίες, έτσι και ο Μέγας Αρχιερέας μας, υπό τη Νέα Διαθήκη είχε τα ονόματα του λαού Του χαραγμένα στην καρδιά Του όταν πρόσφερε τον Εαυτό Του ως θυσία για τις αμαρτίες τους.
Στο Κατά Ιωάννην κεφ.10, ο Ιησούς δηλώνει σαφέστατα τη συγκεκριμένη εστίαση του εξιλαστηρίου θανάτου Του. Αποκαλεί τον Εαυτό Του «Καλό Ποιμένα», που «βάζει την ψυχή του για χάρη των προβάτων» (Ιωάννην 10:11). Αμέσως μετά από αυτό, περιγράφει τα πρόβατά Του ως εκείνους που Του έχουν δοθεί από τον Πατέρα Του. Επίσης δηλώνει ξεκάθαρα σε κάποιους άπιστους Ισραηλίτες, «δεν πιστεύετε, επειδή δεν είστε από τα δικά μου πρόβατα» (Ιωάννην 10:26-29).
Η αρχιερατική προσευχή του Κυρίου μας στο Κατά Ιωάννη κεφ. 17 δείχνει την ίδια περιορισμένη-συγκεκριμένη εμβέλεια. Όπως ο Ίδιος προετοιμάζεται να θυσιαστεί για τους ανθρώπους Του, προσεύχεται συγκεκριμένα – και μάλιστα, αποκλειστικά – για αυτούς. Είναι αυτοί οι οποίοι ο Πατέρας Τού είχε δώσει από τον κόσμο (εδ. 6). Κατά συνέπεια, η ιερατική μεσιτεία Του ήταν περιορισμένη σε αυτούς. «Εγώ γι’αυτούς παρακαλώ, δεν παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά για εκείνους τους οποίους μου έδωσες, επειδή δικοί σου είναι »(εδ. 9). Είναι αδιανόητο ότι ο Ιησούς δεν θα προσευχόταν για εκείνους για τους οποίους ήταν έτοιμος να πεθάνει σαν αναπληρωματική θυσία. Αυτούς για τους οποίους προσευχήθηκε είναι οι ίδιοι και για τους οποίους πέθανε.
Η διδασκαλία της Περιορισμένης Εξιλέωσης, ή Συγκεκριμένης Εξαγοράς, δεν υποδηλώνει καμία ανεπάρκεια στο θάνατο του Χριστού. Λόγω του ποιος είναι Αυτός που υπέφερε, ο θάνατος του Ιησού έχει άπειρη αξία. Οι Κανόνες της Ντορτ καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να τονίζουν αυτό το σημείο και να δηλώσουν ξεκάθαρα ότι «ο θάνατος του Υιού του Θεού … έχει άπειρη αξία, είναι απολύτως επαρκής για να εξιλεώσει τις αμαρτίες όλου του κόσμου» (2.3).
Ο περιορισμός της εξιλέωσης προέρχεται από την πρόθεση και τον σκοπό του Θεού στο να στείλει τον Ιησού στο σταυρό. Το λυτρωτικό έργο του Χριστού σχεδιάστηκε για να είναι μία συγκεκριμένη εξιλέωση για τον δικό Του τον λαό – εκείνους τους οποίους ο Πατέρας Τού είχε δώσει. Ο θάνατός Του είχε σκοπό να σώσει τους εκλεκτούς.
Ο Ιησούς διδάσκει ότι ολόκληρο το λυτρωτικό έργο Του εκπλήρωσε ένα θεϊκά προκαθορισμένο σχέδιο. Αυτό εννοεί στο Κατά Ιωάννην 6:38-39, «Επειδή κατέβηκα από τον ουρανό, όχι για να κάνω το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημα εκείνου που με απέστειλε. Και το θέλημα εκείνου που με απέστειλε,είναι τούτο: Κάθε τι που μου έδωσε, να μη χάσω τίποτα απ’ αυτό, αλλά να το αναστήσω κατά την έσχατη ημέρα. »
Οι θεολόγοι αναφέρονται σε αυτή τη διάταξη ως τη διαθήκη της λύτρωσης, κατά την οποία, πριν από τη δημιουργία του κόσμου, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα ορκίστηκαν να επιφέρουν τη σωτηρία έκπτωτων ανθρώπων. Απλά και μόνο από το ελέος και την χάρη Του, ο Πατέρας επέλεξε άτομα να σωθούν (Ρωμαίους 9:11-13, Εφεσίους 1:4, Β΄ Θεσσαλονικείς 2:13). Αυτούς τους εκλεκτούς, τους έδωσε στον Υιό Του (Ιωάννην 6:37,39, Ιωάννην 17:6,24), ο Οποίος δεσμεύτηκε να πραγματοποιήσει τη σωτηρία τους μέσω της ενσαρκωμένης, λυτρωτικής αποστολής Του (Μάρκον 10:45, Ιωάννην 10:11). Σύμφωνα με αυτό το θεϊκό σχέδιο, το Πνεύμα αποστέλεται στον κόσμο από τον Πατέρα και τον Υιό (Ιωάννην 15:26, Ιωάννην 16:5-15) για να εφαρμόσει το έργο του Χριστού σε εκείνους τους οποίους ο Πατέρας έδωσε στον Υιό, και για τους οποίους ο Υιός πέθανε.
Η συγκεκριμένη άποψη της εξιλέωσης εγγυάται την επιτυχία του ευαγγελισμού. Ο Θεός έχει έναν λαό που σίγουρα θα σωθεί διαμέσω του κηρύγματος του Ευαγγελίου. Τους έχει διαλέξει. Ο Χριστός πέθανε για αυτούς. Και το Πνεύμα θα τους αναγεννήσει διαμέσω του μηνύματος της σωτηρίας. Αυτή η αλήθεια ενδυνάμωσε τον Παύλο, όταν θα μπορούσε να είχε αποθαρρυνθεί στην Κόρινθο (Πράξεις 18:9-10), και θα μας βοηθήσει σήμερα να συνεχίσουμε τις ευαγγελιστικές μας προσπάθειες – όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο (Αποκάλυψη 5:09).
http://www.ligonier.org/learn/articles/god-so-loved-world/
Used by permission