Kεφάλαια
1 · 2 · 3 · 4 · 5 · 6 · 7 · 8 · 9 · 10 · 11 · 12 · 13 · 14 · 15 · 16 · 17 · 18 · 19 · 20 · 21 · 22 · 23 · 24 · 25 · 26 · 27 · 28 · 29 · 30 · 31 · 32 · 33 · 34 · 35 · 36 · 37 · 38 · 39 · 40 · 41 · 42
Ιώβ Κεφ. 37
1 Ακόμα, σε τούτο τρέμει η καρδιά μου, και πηδάει από τον τόπο της.
2 Ακούστε προσεκτικά την τρομερή του φωνή, και τον ήχο που βγαίνει από το στόμα του.
3 Τη στέλνει κάτω από κάθε ουρανό, και το φως του μέχρι τα έσχατα της γης.
4 Πίσω του βοά μια φωνή· βροντάει με τη φωνή της μεγαλοσύνης του· και δεν θα τα στήσει, αφού ακουστεί η φωνή του.
5 Ο Θεός βροντάει θαυμάσια με τη φωνή του· κάνει μεγαλεία, και δεν καταλαβαίνουμε.
6 Επειδή, λέει στο χιόνι: Γίνε επάνω στη γη· και στην ψεκάδα, και στη δυνατή βροχή τής δύναμής του.
7 Σφραγίζει το χέρι κάθε ανθρώπου· ώστε, όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν το έργο του.
8 τότε, τα θηρία μπαίνουν στα σπήλαια, και κατασκηνώνουν στους τόπους τους.
9 Από τον Νότο έρχεται ο ανεμοστρόβιλος, και το ψύχος από τον Βορρά.
10 Από το φύσημα του Θεού δίνεται πάγος· και στερεώνεται το πλάτος των νερών.
11 Η γαλήνη, πάλι, διαλύει τη νεφέλη· το φως του διασκορπίζει τα σύννεφα·
12 κι αυτά περιφέρονται ολόγυρα κάτω από τις οδηγίες του, για να κάνουν κάθε τι που προστάζει σ’ αυτά επάνω στο πρόσωπο της οικουμένης·
13 τα κάνει να έρχονται, ή για παιδεία ή για τη δική του γη ή για έλεος.
14 Δώσε ακρόαση σε τούτο, Ιώβ· στάσου όρθιος και συλλογίσου τά θαυμάσια του Θεού.
15 Καταλαβαίνεις πώς τα βάζει σε τάξη ο Θεός, και κάνει να λάμπει το φως τής νεφέλης του;
16 Καταλαβαίνεις τα ζυγοσταθμίσματα των σύννεφων, τα θαυμάσια του τελείου κατά τη γνώση;
17 Γιατί τα ενδύματά σου είναι ζεστά, όταν αναπαύει τη γη με τον νοτιά;
18 Άπλωσες μαζί του το δυνατό στερέωμα, σαν ένα χυτό κάτοπτρο;
19 Δίδαξέ μας τι να του πούμε· εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε σε τάξη τα λόγια μας, εξαιτίας τού σκοταδιού.
20 Θα του αναγγελθεί αν μιλάω εγώ; Αν μιλήσει άνθρωπος, σίγουρα θα καταβροχθιστεί.
21 Τώρα, όμως, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ατενίσουν στο λαμπρό φως, αυτό που είναι στο στερέωμα, αφού περάσει και το καθαρίσει ο άνεμος,
22 και έρθει από Βορρά καιρός με χρυσή ανταύγεια. Στον Θεό υπάρχει φοβερή δόξα.
23 Τον Παντοδύναμο, δεν μπορούμε να τον εννοήσουμε· είναι υπέροχος κατά τη δύναμη, και κατά την κρίση, και κατά το πλήθος τής δικαιοσύνης· δεν καταθλίβει.
24 Γι’ αυτό οι άνθρωποι τον φοβούνται· κανένας σοφός στην καρδιά δεν μπορεί να τον εννοήσει.