Ομολογία Πίστεως του 1689

Κεφάλαιο 22

 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

 

Παράγραφος 1. Το φως της φύσης δείχνει ότι υπάρχει ένας Θεός, ο Οποίος έχει κυριότητα και κυριαρχία επάνω στα πάντα· είναι δίκαιος, καλός και κάνει καλό στους πάντες· και ως εκ τούτου πρέπει να Τον φοβόμαστε, να Τον αγαπάμε, να Τον δοξάζουμε, να Τον επικαλούμαστε, να Τον εμπιστευόμαστε, και να Τον υπηρετούμε, με όλη την καρδιά, και όλη την ψυχή, και όλη τη δύναμη.1 Αλλά ο αποδεκτός τρόπος λατρείας του αληθινού Θεού, έχει διοριστεί από τον Ίδιο,2 και πρέπει να περιορίζεται σύμφωνα με τη θέλησή Του, ώστε να μην λατρεύεται σύμφωνα με τη φαντασία και τα τεχνάσματα των ανθρώπων, ούτε με τις προτάσεις του Σατανά, ούτε με ορατά σύμβολα, ούτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο που δεν ορίζεται μέσα στην Αγία Γραφή.3

1 Ιερεμίας 10:7, Μάρκον 12:33

2 Δευτερονόμιο 12:32

3 Έξοδος 20:4-6

 

Παράγραφος 2. Θρησκευτική λατρεία πρέπει να δίνεται στον Θεό Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, και σ’ Αυτόν μόνο·4 όχι σε αγγέλους, αγίους, ή οποιοδήποτε άλλο πλάσμα·5 και από τον καιρό της πτώσης, δεν γίνεται χωρίς μεσολαβητή,6 και η μόνη αποδεκτή διαμεσολάβηση είναι αυτή του Χριστού.7

4 Ματθαίον 4:9-10, Ιωάννην 6:23, Ματθαίον 28:19

5 Ρωμαίους 1:25, Κολοσσαείς 2:18, Αποκάλυψη 19:10

6 Ιωάννην 14:6

7 Α΄ Τιμόθεον 2:5

 

Παράγραφος 3. Ο Θεός απαιτεί από όλους τους ανθρώπους την προσευχή με ευχαριστία, η οποία είναι ένα μέρος της φυσικής λατρείας.8 Αλλά για να γίνει η προσευχή αποδεκτή, πρέπει να γίνεται στο όνομα του Υιού,9 με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος,10 σύμφωνα με το θέλημά Του·11 με κατανόηση, σεβασμό, ταπεινότητα, θέρμη, πίστη, αγάπη και επιμονή· και όταν γίνεται με άλλους, πρέπει να γίνεται σε μια γνωστή γλώσσα.12

8 Ψαλμός 95:1-7, Ψαλμός 65:2

9 Ιωάννην 14:13-14

10 Ρωμαίους 8:26

11 Α΄ Ιωάννη 5:14

12 Α΄ Κορινθίους 14:16-17

 

Παράγραφος 4. Η προσευχή πρέπει να γίνεται για πράγματα νόμιμα, και για κάθε σόι ανθρώπων που ζουν ή που θα ζήσουν στο μέλλον·13 αλλά όχι για τους νεκρούς,14 ούτε για εκείνους για τους οποίους είναι γνωστό ότι έχουν αμαρτήσει την αμαρτία προς τον θάνατο.15

13 Α΄ Τιμόθεον 2:1-2, Β΄ Σαμουήλ 7:29

14 Β΄ Σαμουήλ 12:21-23

15 Α΄ Ιωάννη 5:16

 

Παράγραφος 5. Η ανάγνωση των Γραφών,16 το κήρυγμα και η ακρόαση του Λόγου του Θεού,17 η διδασκαλία και η νουθεσία του ενός προς τον άλλον, με ψαλμούς, ύμνους και πνευματικά τραγούδια, ψάλλοντας με χάρη μέσα στις καρδιές μας στον Κύριο·18 όπως επίσης η τήρηση του βαπτίσματος19 και του δείπνου του Κυρίου,20 είναι όλα μέρη της θρησκευτικής λατρείας του Θεού, που πρέπει να εκτελούνται με υπακοή σ’ Αυτόν, με κατανόηση, πίστη, ευλάβεια, και ευσεβή φόβο· επίσης, σε ειδικές περιπτώσεις, υπεύθυνη και σοβαρή ταπείνωση, νηστείες,21 και ευχαριστίες πρέπει να τηρούνται με ιερό και ευλαβή τρόπο.22

16 Α΄ Τιμόθεον 4:13

17 Β΄ Τιμόθεον 4:2, Λουκάν 8:18

18 Κολοσσαείς 3:16, Εφεσίους 5:19

19 Ματθαίον 28:19-20

20 Α΄ Κορινθίους 11:26

21 Εσθήρ 4:16, Ιωήλ 2:12

22 Έξοδος 15:1-19, Ψαλμός 107:1-43

 

Παράγραφος 6. Την σημερινή ημέρα, υπό του ευαγγελίου, ούτε η προσευχή, ούτε οποιοδήποτε άλλο μέρος της θρησκευτικής λατρείας, είναι δεμένο σε κάποια τοποθεσία ή γίνεται πιο αποδεκτό εξαιτίας του μέρους στο οποίο πραγματοποιείται, ή εξαιτίας της κατεύθυνσης στην οποία πραγματοποιείται· αλλά ο Θεός πρέπει να λατρεύεται παντού εν πνεύματι και αληθεία·23 όπως, για παράδειγμα, στη λατρεία που διεξάγεται ιδιωτικά και οικογενειακά24 σε καθημερινή βάση,25 στη λατρεία που πραγματοποιεί μυστικά ο καθένας μόνος του·26 και πιο επίσημα στις δημόσιες συνάξεις, οι οποίες συγκαλούνται σύμφωνα με το Λόγο του Θεού και την πρόνοιά Του, και δεν πρέπει να γίνονται απρόσεκτα, και ούτε πρέπει εσκεμμένα να παραμελούνται ή να εγκαταλείπονται.27

23 Ιωάννην 4:21 Μαλαχίας 1:11, Α΄ Τιμόθεον 2:8

24 Πράξεις 10:2

25 Ματθαίον 6:11, Ψαλμός 55:17

26 Ματθαίον 6:6

27 Εβραίους 10:25, Πράξεις 2:42

 

Παράγραφος 7. Αφού είναι νόμος της φύσης, ότι σε γενικές γραμμές ένα ποσοστό του χρόνου, που καθορίζεται από τον Θεό, πρέπει να διατίθεται για τη λατρεία του Θεού, έτσι, μέσω του Λόγου Του, με μία θετική, ηθική και διαρκή εντολή, δεσμεύοντας όλους τους ανθρώπους, σε κάθε γενιά, έχει διορίσει συγκεκριμένα μία ημέρα στις επτά να διατηρείται ως Σάββατο, ιερό προς Αυτόν,28 η οποία ημέρα από την αρχή του κόσμου ως την ανάσταση του Χριστού ήταν η τελευταία ημέρα της εβδομάδας, *και από την ανάσταση του Χριστού άλλαξε στην πρώτη ημέρα της εβδομάδας, η οποία ονομάζεται Κυριακή ημέρα,29 και συνεχίζεται μέχρι το τέλος του κόσμου ως το Χριστιανικό Σάββατο, αφού η τήρηση της τελευταίας ημέρας της εβδομάδας έχει καταργηθεί.

28 Έξοδος 20:8

29 Α΄ Κορινθίους 16:1-2, Πράξεις 20:7, Αποκάλυψη 1:10

 

Παράγραφος 8. Οπότε, το Σάββατο τηρείται ιερό προς τον Κύριο, όταν οι άνθρωποι, μετά τη δέουσα προετοιμασία της καρδιάς τους, και έχοντας εκ των προτέρων βάλει σε τάξη τις καθημερινές υποθέσεις, όχι μόνο τηρούν μια ιερή ανάπαυση όλη την ημέρα από τα έργα τους, τα λόγια τους, και τις σκέψεις τους σχετικά με τις εγκόσμιες ασχολίες και την αναψυχή,30 αλλά αφιερώνουν επίσης ολόκληρη την ημέρα στη δημόσια και ιδιωτική λατρεία, και τα καθήκοντα της αναγκαιότητας και του ελέους.31

30 Ησαΐας 58:13, Νεεμίας 13:15-22

31 Ματθαίον 12:1-13

 

 

*Σημειώσεις συντάκτη:

 

Το κεφάλαιο 22 και παράγραφος 7, λέει πως το Σάββατο «άλλαξε στην πρώτη ημέρα της εβδομάδας, η οποία ονομάζεται Κυριακή ημέρα, και συνεχίζεται μέχρι το τέλος του κόσμου ως το Χριστιανικό Σάββατο.»

 

  • Πρώτο αποδεικτικό κείμενο: Αποκάλυψη 1:10

Κατά την Κυριακή ημέρα ήρθα σε πνευματική [έκσταση]· και άκουσα πίσω μου μια δυνατή φωνή, σαν σάλπιγγα

Ίσως ο απόστολος να την αποκαλεί «Κυριακή ημέρα», επειδή ο Κύριός μας αναστήθηκε εκείνη την ημέρα, εννοώντας την πρώτη ημέρα της εβδομάδας· αλλά το εδάφιο δεν μας λέει κάτι τέτοιο, ούτε μας δίνει καμία ένδειξη ως προς το ποια ημέρα της η εβδομάδα ήταν αυτή.

Είναι μια υπόθεση.

 

  • Δεύτερο αποδεικτικό κείμενο: Πράξεις 20:7

Και κατά την πρώτη [ημέρα] τής εβδομάδας, ενώ οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι για την κοπή τού άρτου, ο Παύλος συνδιαλεγόταν μαζί τους, καθώς επρόκειτο την επόμενη ημέρα να αναχωρήσει· και παρέτεινε τον λόγο μέχρι τα μεσάνυχτα.

Ίσως να συναθροίζονταν κάθε Κυριακή για την κοπή του άρτου· αλλά το εδάφιο δεν μας λέει κάτι τέτοιο. Ίσως η Κυριακή να ήταν η μία μέρα από τις επτά ημέρες της εβδομάδας που συγκεντρώνονταν για λατρεία· αλλά το εδάφιο δεν μας λέει κάτι τέτοιο. Το μόνο που μας λέει, είναι ότι πριν από 2000 χρόνια, μία Κυριακή οι μαθητές έκοψαν άρτο. Δεν μας λέει ότι το Σάββατο είχε αλλάξει στην Κυριακή και ότι τώρα λέγεται Χριστιανικό Σάββατο.

Είναι μια υπόθεση.

 

  • Τρίτο αποδεικτικό κείμενο : Α΄ Κορινθίους 16:2

Κατά την πρώτη [ημέρα] τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές.

Αν είμαστε αυστηροί, αυτό το εδάφιο δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με τη συγκέντρωση πιστών την πρώτη μέρα της εβδομάδας. Απλά λέει να μπει κάτι στην άκρη εκείνη την ημέρα. Ίσως να συγκεντρώνονταν κάθε Κυριακή και γι’ αυτό ο απόστολος τους λέει να βάλουν κάτι στην άκρη εκείνη την ημέρα· αλλά το εδάφιο δεν μας λέει κάτι τέτοιο. Και φυσικά δεν λέει τίποτα σχετικά με την αλλαγή του Σαββάτου.

Είναι πάλι μια υπόθεση.

 

Αυτό που μπορούμε να δούμε απ’ αυτά τα εδάφια (και στην πραγματικότητα μόνο το εδάφιο στις Πράξεις) είναι ότι οι Χριστιανοί, σίγουρα συγκεντρώνονταν ΚΑΙ τις Κυριακές, το οποίο μπορούσαμε να το υποθέσουμε ήδη από τις Πράξεις 2:46, όπου λέει πως οι μαθητές συγκεντρώνονταν καθημερινά. Όλα τα υπόλοιπα είναι υποθέσεις που δεν μπορούν να αποδειχθούν βιβλικά.

Ιερεμίας 10:7
7Ποιος δεν θα σε φοβόταν, Βασιλιά των εθνών; Επειδή, σε σένα ανήκει τούτο· για τον λόγο ότι, ανάμεσα σε όλους τους σοφούς των εθνών, και σε όλα τα βασίλειά τους, όμοιος με σένα δεν υπάρχει.
Μάρκον 12:33
33και το να τον αγαπάει κάποιος με όλη του την καρδιά, και με όλη του τη σύνεση, και με όλη του την ψυχή, και με όλη του τη δύναμη, και το να αγαπάει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του, είναι περισσότερο από όλα τα ολοκαυτώματα και τις θυσίες.
Δευτερονόμιο 12:32
32Κάθε τι που εγώ σας προστάζω, αυτό θα προσέχετε να κάνετε· σ' αυτό δεν θα προσθέσεις ούτε θα αφαιρέσεις απ' αυτό.
Έξοδος 20:4-6
4ΜΗ κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο μήτε ομοίωμα κάποιου, από όσα [είναι] στον ουρανό επάνω ή όσα [είναι] στη γη κάτω ή όσα [είναι] στα νερά κάτω από τη γη·
5μη τα προσκυνήσεις μήτε να τα λατρεύσεις· επειδή, εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος, που ανταποδίδω τις αμαρτίες των πατέρων επάνω στα παιδιά, μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς εκείνων που με μισούν·
6και κάνω έλεος σε χιλιάδες γενεές εκείνων που με αγαπούν, και τηρούν τα προστάγματά μου.
Ματθαίον 4:9-10
9και του λέει: Όλα αυτά θα σου [τα] δώσω, αν πέφτοντας με προσκυνήσεις.
10Τότε, ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Πήγαινε, σατανά· επειδή είναι γραμμένο: «Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα αυτόν θα λατρεύσεις».
Ιωάννην 6:23
23(ήρθαν και άλλα μικρά πλοία από την Τιβεριάδα, κοντά στον τόπο όπου είχαν φάει το ψωμί, αφού ο Κύριος είχε ευχαριστήσει)·
Ματθαίον 28:19
19Αφού, λοιπόν, πορευτείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
Ρωμαίους 1:25
25Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες. Αμήν.
Κολοσσαείς 2:18
18Κανένας ας μη σας στερήσει το βραβείο, με προσποίηση ταπεινοφροσύνης, και με θρησκεία των αγγέλων, ασχολούμενος με [πράγματα] που δεν είδε, φουσκώνοντας μάταια από τον νου τής σάρκας του,
Αποκάλυψη 19:10
10Και έπεσα μπροστά στα πόδια του για να τον προσκυνήσω· και μου λέει: Πρόσεχε, μη [το κάνεις αυτό]· εγώ είμαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου, που έχουν τη μαρτυρία τού Ιησού· τον Θεό προσκύνησε· επειδή, η μαρτυρία τού Ιησού είναι το πνεύμα τής προφητείας.
Ιωάννην 14:6
6Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού·
Α΄ Τιμόθεον 2:5
5Επειδή, ένας Θεός [υπάρχει], ένας [είναι] και ο μεσίτης [μεταξύ] Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός,
Ψαλμός 95:1-7
1ΕΛΑΤΕ, ας αγαλλιαστούμε στον Κύριο· ας αλαλάξουμε στο φρούριο της σωτηρίας μας.
2Ας προφτάσουμε μπροστά του με δοξολογίες· ας αλαλάξουμε σ' αυτόν με ψαλμούς.
3Επειδή, ο Κύριος είναι μεγάλος Θεός, και μεγάλος Βασιλιάς, περισσότερο από όλους τούς θεούς.
4Επειδή, στο δικό του το χέρι [είναι] τα βάθη τής γης· και τα ύψη των βουνών [είναι] δικά του.
5Επειδή, δική του [είναι] η θάλασσα, κι αυτός την έκανε· και τα χέρια του έπλασαν την ξηρά.
6Ελάτε, ας προσκυνήσουμε και ας προσπέσουμε· ας γονατίσουμε μπροστά στον Κύριο, τον Δημιουργό μας.
7Επειδή, αυτός [είναι] ο Θεός μας· κι εμείς λαός τής βοσκής του, και πρόβατα του χεριού του. Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του,
Ψαλμός 65:2
2Ω, εσύ που ακούς προσευχή, σε σένα θα έρχεται κάθε σάρκα.
Ιωάννην 14:13-14
13Και ό,τι αν ζητήσετε στο όνομά μου, θα το κάνω, για να δοξαστεί ο Πατέρας στον Υιό.
14Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, εγώ θα [το] κάνω.
Ρωμαίους 8:26
26Παρόμοια, όμως, και το Πνεύμα συμβοηθάει στις ασθένειές μας· επειδή, το τι να προσευχηθούμε, καθώς πρέπει, δεν ξέρουμε, αλλά το ίδιο το Πνεύμα ικετεύει για χάρη μας με στεναγμούς αλάλητους.
Α΄ Ιωάννη 5:14
14Κι αυτή είναι η παρρησία που έχουμε προς αυτόν, ότι: Αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του, μας εισακούει.
Α΄ Κορινθίους 14:16-17
16Επειδή, αν δοξολογήσεις με το πνεύμα, εκείνος που έχει την τάξη τού ιδιώτη, πώς θα πει το Αμήν στην ευχαριστία σου, μη ξέροντας τι λες;
17Επειδή, εσύ μεν καλώς ευχαριστείς, ο άλλος όμως δεν οικοδομείται.
Α΄ Τιμόθεον 2:1-2
1ΠΑΡΑΚΑΛΩ, λοιπόν, πρώτα απ' όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τούς ανθρώπους,
2για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα, ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα.
Β΄ Σαμουήλ 7:29
29τώρα, λοιπόν, ευδόκησε να ευλογήσεις την οικογένεια του δούλου σου, για να είναι μπροστά σου στον αιώνα· επειδή, εσύ, Δέσποτα Κύριε, μίλησες· και από την ευλογία σου ας είναι η οικογένεια του δούλου σου ευλογημένη, στον αιώνα.
Β΄ Σαμουήλ 12:21-23
21Και οι δούλοι του είπαν σ' αυτόν: Τι είναι τούτο, που έκανες; Νήστευες και έκλαιγες για το παιδί, ενώ ζούσε· και αφού πέθανε το παιδί, σηκώθηκες, και έφαγες ψωμί.
22Και είπε: Ενώ ακόμα ζούσε το παιδί, νήστεψα και έκλαψα, επειδή είπα: Ποιος ξέρει; [Ίσως], ο Θεός με ελεήσει, και ζήσει το παιδί·
23αλλά, τώρα, πέθανε· γιατί να νηστεύω; Μήπως μπορώ να το φέρω πάλι πίσω; Εγώ θα πάω προς αυτό, αυτό όμως δεν θα επιστρέψει προς εμένα.
Α΄ Ιωάννη 5:16
16Αν κάποιος δει τον αδελφό του να αμαρτάνει [με] αμαρτία όχι θανάσιμη, θα ζητήσει· και [ο Θεός] θα του δώσει ζωή, σ' εκείνους που αμαρτάνουν όχι θανάσιμα. Υπάρχει μία θανάσιμη αμαρτία· δεν λέω να παρακαλέσει για εκείνη.
Α΄ Τιμόθεον 4:13
13Μέχρις ότου έρθω, να καταγίνεσαι στην ανάγνωση, στην προτροπή, στη διδασκαλία.
Β΄ Τιμόθεον 4:2
2κήρυξε τον λόγο· επίμενε έγκαιρα, άκαιρα· έλεγξε, επίπληξε, πρότρεψε με κάθε μακροθυμία και διδασκαλία.
Λουκάν 8:18
18Προσέχετε, λοιπόν, πώς ακούτε· επειδή, όποιος έχει, θα του δοθεί· και όποιος δεν έχει, και εκείνο που νομίζει ότι έχει, θα του αφαιρεθεί.
Κολοσσαείς 3:16
16Ο λόγος τού Χριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσια, με κάθε σοφία· διδάσκοντας και νουθετώντας ο ένας τον άλλον, με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, ψάλλοντας με χάρη από την καρδιά σας στον Κύριο.
Εφεσίους 5:19
19μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο·
Ματθαίον 28:19-20
19Αφού, λοιπόν, πορευτείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
20διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα παρήγγειλα σε σας· και δέστε, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του αιώνα. Αμήν.
Α΄ Κορινθίους 11:26
26Επειδή, όσες φορές αν τρώτε το άρτον τούτον, και πίνετε το ποτήρι τούτο, τον θάνατο του Κυρίου εξαγγέλλετε, μέχρι την έλευσή του.
Εσθήρ 4:16
16Πήγαινε, συγκέντρωσε όλους τους Ιουδαίους, που βρίσκονται στα Σούσα, και νηστέψτε για μένα, και μη φάτε και μη πιείτε τρεις ημέρες, νύχτα και ημέρα· κι εγώ και οι υπηρέτριές μου θα νηστέψουμε το ίδιο· και έτσι θα μπω μέσα στον βασιλιά, που δεν [γίνεται] σύμφωνα με τον νόμο· και αν χαθώ, ας χαθώ.
Ιωήλ 2:12
12Και τώρα, γι' αυτό ο Κύριος λέει, επιστρέψτε σε μένα από όλη σας την καρδιά, και με νηστεία, και με θρήνο, και με πένθος.
Έξοδος 15:1-19
1ΤΟΤΕ, έψαλε ο Μωυσής και οι γιοι Ισραήλ τούτο το τραγούδι, προς τον Κύριο, και είπαν τα λόγια: Ας ψάλλω στον Κύριο· επειδή, δοξάστηκε με δόξα· έρριξε το άλογο και τον καβαλάρη του στη θάλασσα.
2Ο Κύριος [είναι] η δύναμή μου και το τραγούδι μου, και στάθηκε η σωτηρία μου· αυτός [είναι] Θεός μου, και θα τον δοξάσω· ο Θεός τού πατέρα μου, και θα τον υψώσω.
3Ο Κύριος [είναι] δυνατός πολεμιστής· το όνομά του [είναι] Κύριος.
4Έρριξε τις άμαξες του Φαραώ και το στράτευμά του στη θάλασσα· και οι εκλεκτοί του πολέμαρχοι καταποντίστηκαν στην Ερυθρά Θάλασσα.
5Οι άβυσσοι τους σκέπασαν· καταβυθίστηκαν σαν πέτρα στα βάθη.
6Το δεξί σου [χέρι], Κύριε, δοξάστηκε σε δύναμη· το δεξί σου [χέρι], Κύριε, σύντριψε τον εχθρό.
7Και με το μέγεθος της υπεροχής σου εξολόθρευσες τους ενάντιους σε σένα· εξαπέστειλες την οργή σου, και τους κατέφαγε σαν καλάμη.
8Και με την πνοή τού θυμού σου τα νερά σωριάστηκαν μαζί· τα κύματα στάθηκαν σαν σωρός, οι άβυσσοι έπηξαν στο μέσον της θάλασσας.
9Ο εχθρός είπε: Θα καταδιώξω, θα καταφτάσω, θα διαμοιραστώ τα λάφυρα· η ψυχή μου θα χορτάσει επάνω τους· θα σύρω το μαχαίρι μου, το χέρι μου θα τους αφανίσει.
10Φύσηξες με τον άνεμό σου, [και] η θάλασσα τους σκέπασε· καταβυθίστηκαν σαν μολύβι στα φοβερά νερά.
11Ποιος [είναι,] Κύριε, όμοιός σου, ανάμεσα στους θεούς; Ποιος [είναι] όμοιός σου, ένδοξος σε αγιότητα, θαυμαστός σε ύμνους, που ενεργεί τεράστια;
12Άπλωσες το δεξί σου [χέρι, και] η γη τούς κατάπιε.
13Με το έλεός σου οδήγησες αυτόν τον λαό, [που τον] λύτρωσες· [τον] οδήγησες με τη δύναμή σου προς την κατοικία τής αγιότητάς σου.
14Οι λαοί θα ακούσουν, και θα φρίξουν· πόνοι θα κατακυριεύσουν τους κατοίκους τής Παλαιστίνης.
15Τότε, οι ηγεμόνες τού Εδώμ θα εκπλαγούν· τρόμος θα καταλάβει τους άρχοντες του Μωάβ· όλοι οι κάτοικοι της Χαναάν θα λιώσουν.
16Φόβος και τρόμος θα πέσει επάνω τους· από το μέγεθος του βραχίονά σου θα απολιθωθούν, μέχρις ότου περάσει ο λαός σου, Κύριε, μέχρις ότου περάσει ο λαός αυτός, [που] απέκτησες.
17Θα τους φέρεις μέσα, και θα τους φυτέψεις στο βουνό τής κληρονομιάς σου, στον τόπο, Κύριε, [που] ετοίμασες για κατοικία σου, το αγιαστήριο, Κύριε, [που] τα χέρια σου έστησαν.
18Ο Κύριος θα βασιλεύει στους αιώνες των αιώνων.
19ΕΠΕΙΔΗ, τα άλογα του Φαραώ μπήκαν μέσα στη θάλασσα μαζί με τις άμαξές του και μαζί με τους καβαλάρηδές του, και ο Κύριος έστρεψε επάνω τους τα νερά τής θάλασσας· και οι γιοι Ισραήλ πέρασαν διαμέσου ξηράς, στο μέσον της θάλασσας.
Ψαλμός 107:1-43
1ΔΟΞΟΛΟΓΕΙΤΕ τον Κύριο, επειδή [είναι] αγαθός, επειδή το έλεός του μένει στον αιώνα.
2Έτσι ας λένε οι λυτρωμένοι τού Κυρίου, που τους λύτρωσε από το χέρι τού εχθρού·
3και τους συγκέντρωσε από τις χώρες, από τον βορρά και από τον νότο.
4Περιπλανιόνταν στην έρημο, σε δρόμο άνυδρο· ούτε έβρισκαν πόλη για κατοίκηση.
5[Ήσαν] πεινασμένοι και διψασμένοι· η ψυχή τους μέσα τους απέκαμε.
6Τότε, μέσα στη θλίψη τους, βόησαν στον Κύριο· [και] τους ελευθέρωσε από τις ανάγκες τους.
7Και τους οδήγησε μέσα από ίσιον δρόμο, για να πάνε σε πόλη κατοίκησης.
8Ας υμνολογούν στον Κύριο τα ελέη του, και τα θαυμαστά [έργα] του προς τους γιους των ανθρώπων·
9επειδή, ψυχή που διψούσε τη χόρτασε, και ψυχή που πεινούσε τη γέμισε από αγαθά.
10Σ' αυτούς που κάθονται στο σκοτάδι και στη σκιά τού θανάτου, στους δεμένους με θλίψη και με σίδερο·
11επειδή, απείθησαν στα λόγια τού Θεού, και καταφρόνησαν τη βουλή τού Υψίστου·
12γι' αυτό, ταπείνωσε την καρδιά τους μέσα σε κόπο· έπεσαν, και δεν υπήρχε κάποιος για να τους βοηθήσει.
13Τότε, μέσα στη θλίψη τους, βόησαν στον Κύριο [και] τους έσωσε από τις ανάγκες τους·
14τους έβγαλε από το σκοτάδι, και από τη σκιά τού θανάτου, και σύντριψε τα δεσμά τους.
15Ας υμνολογούν στον Κύριο τα ελέη του, και τα θαυμαστά [έργα] του, [που κάνει] προς τους γιους των ανθρώπων·
16επειδή, σύντριψε χάλκινες πύλες, και κατέκοψε σιδερένιους μοχλούς.
17Οι άφρονες βασανίζονται εξαιτίας των παραβάσεών τους, και εξαιτίας των ανομιών τους.
18Η ψυχή τους αηδιάζει κάθε φαγητό, και πλησιάζουν μέχρι τις πύλες τού θανάτου.
19Τότε, βοούν στον Κύριο μέσα στη θλίψη τους, [και] τους σώζει από τις ανάγκες τους·
20αποστέλλει τον λόγο του και τους γιατρεύει, [και] τους ελευθερώνει από τη φθορά τους.
21Ας υμνολογούν στον Κύριο τα ελέη του, και τα θαυμαστά [έργα] του [που κάνει] προς τους γιους των ανθρώπων·
22και ας θυσιάζουν θυσίες αίνεσης, και ας κηρύττουν τα έργα του με αγαλλίαση.
23Αυτοί που κατεβαίνουν στη θάλασσα με πλοία, που κάνουν εργασίες σε πολλά νερά,
24αυτοί βλέπουν τα έργα τού Κυρίου, και τα θαυμαστά [έργα] του, [που γίνονται] στα βάθη.
25Επειδή, προστάζει, και σηκώνεται άνεμος καταιγίδας, και ξεσηκώνει τα κύματά της.
26Ανεβαίνουν μέχρι τούς ουρανούς, και κατεβαίνουν μέχρι τις αβύσσους· η ψυχή τους λιώνει από τη συμφορά·
27σείονται και κλονίζονται, όπως αυτός που μεθάει, και ολόκληρη η σοφία τους χάνεται.
28Τότε, κράζουν προς τον Κύριο, μέσα στη θλίψη τους, και τους βγάζει μέσα από τις ανάγκες τους.
29Κατασιγάζει την ανεμοζάλη, και τα κύματά της σιωπούν.
30Και ευφραίνονται, επειδή ησύχασαν· και τους οδηγεί στο επιθυμητό λιμάνι τους.
31Ας υμνολογούν στον Κύριο τα ελέη του, και τα θαυμαστά [έργα] του, που κάνει προς τους γιους των ανθρώπων·
32και ας τον υψώνουν μέσα στη σύναξη του λαού, και μέσα στο συνέδριο των πρεσβύτερων ας τον αινούν.
33Μεταβάλλει ποτάμια σε έρημο, και πηγές νερών σε ξηρασία·
34την καρποφόρα γη σε αλμυρή, εξαιτίας τής κακίας εκείνων που κατοικούν σ' αυτή.
35Μεταβάλλει την έρημο σε λίμνες νερών, και την ξερή γη σε πηγές νερών.
36Και εκεί κατοικίζει τούς πεινασμένους, και συγκροτούν πόλεις για κατοίκηση·
37και σπέρνουν χωράφια, και φυτεύουν αμπελώνες, που κάνουν καρπούς γεννήματος.
38Και τους ευλογεί, και πληθαίνουν υπερβολικά, και δεν λιγοστεύει τα κτήνη τους.
39Λιγοστεύουν [όμως] έπειτα, και ταπεινώνονται, από τη στενοχώρια, τη συμφορά, και τον πόνο.
40Επιχέει καταφρόνηση επάνω στους άρχοντες, και τους κάνει να περιπλανιούνται μέσα σε άβατη έρημο.
41Τον πένητα, όμως, τον υψώνει από τη φτώχεια του, και κάνει τις οικογένειες σαν κοπάδια.
42Οι ευθείς βλέπουν, και ευφραίνονται· και κάθε ανομία θα βουλώσει το στόμα της.
43Όποιος [είναι] σοφός, ας [τα] παρατηρεί αυτά· και θα καταλάβουν τα ελέη τού Κυρίου.
Ιωάννην 4:21
21Ο Ιησούς τής λέει: Γυναίκα, πίστεψέ με, ότι, έρχεται ώρα, κατά την οποία ούτε σε τούτο το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα θα προσκυνήσετε τον Πατέρα.
Μαλαχίας 1:11
11Επειδή, από την ανατολή τού ήλιου μέχρι τη δύση του το όνομά μου [θα είναι] μέγα ανάμεσα στα έθνη· και θα προσφέρεται θυμίαμα, σε κάθε τόπο στο όνομά μου, και καθαρή θυσία· επειδή, το όνομά μου [θα είναι] μέγα ανάμεσα στα έθνη, λέει ο Κύριος των δυνάμεων.
Α΄ Τιμόθεον 2:8
8Θέλω, λοιπόν, οι άνδρες να προσεύχονται σε κάθε τόπο, υψώνοντας καθαρά χέρια, χωρίς οργή και δισταγμό.
Πράξεις 10:2
2ευσεβής και φοβούμενος τον Θεό μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, ο οποίος έκανε πολλές ελεημοσύνες στον λαό, και δεόταν διαρκώς στον Θεό.
Ματθαίον 6:11
11το καθημερινό μας ψωμί δώσε μας σήμερα·
Ψαλμός 55:17
17Εσπέρα, και πρωί, και μεσημέρι θα παρακαλώ, και θα φωνάζω· και θα ακούσει τη φωνή μου.
Ματθαίον 6:6
6εσύ, όμως, όταν προσεύχεσαι, μπες μέσα στο ταμείο σου, και, αφού θα έχεις κλείσει την πόρτα σου, προσευχήσου στον Πατέρα σου που [είναι] στον κρυφό [χώρο]· και ο Πατέρας σου που βλέπει στον κρυφό [χώρο], θα σου ανταποδώσει στα φανερά.
Εβραίους 10:25
25μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον· και μάλιστα, τόσο περισσότερο, όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.
Πράξεις 2:42
42Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία, και στην κοπή τού άρτου και στις προσευχές.
Έξοδος 20:8
8ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ την ημέρα του σαββάτου, για να την αγιάζεις·
Α΄ Κορινθίους 16:1-2
1ΣΕ ΣΧΕΣΗ δε με τη συνεισφορά, για [τις ανάγκες] των αγίων, όπως διέταξα στις εκκλησίες τής Γαλατίας, έτσι να κάνετε κι εσείς.
2Κατά την πρώτη [ημέρα] τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές.
Πράξεις 20:7
7Και κατά την πρώτη [ημέρα] τής εβδομάδας, ενώ οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι για την κοπή τού άρτου, ο Παύλος συνδιαλεγόταν μαζί τους, καθώς επρόκειτο την επόμενη ημέρα να αναχωρήσει· και παρέτεινε τον λόγο μέχρι τα μεσάνυχτα.
Αποκάλυψη 1:10
10Κατά την Κυριακή ημέρα ήρθα σε πνευματική [έκσταση]· και άκουσα πίσω μου μια δυνατή φωνή, σαν σάλπιγγα,
Ησαΐας 58:13
13Αν αποστρέψεις το πόδι σου από το σάββατο, [από] το να κάνεις τα θελήματά σου μέσα στην άγια ημέρα μου, και ονομάζεις το σάββατο απόλαυση, άγια ημέρα τού Κυρίου, αξιοτίμητη, και το τιμάς, χωρίς να ακολουθείς τους δρόμους σου ούτε να βρίσκεις [σ' αυτό] το θέλημά σου ούτε να μιλάς τα δικά [σου] λόγια,
Νεεμίας 13:15-22
15Εκείνες τις ημέρες είδα μερικούς στον Ιούδα, να πατούν τον ληνό το σάββατο, φέρνοντας χειρόβολα, και φορτώνοντας επάνω σε γαϊδούρια, και κρασί, και σταφύλια, και σύκα, και κάθε είδος φορτίων, που έφερναν στην Ιερουσαλήμ την ημέρα τού σαββάτου· και διαμαρτυρήθηκα κατά την ημέρα που πουλούσαν τρόφιμα.
16Και οι Τύριοι, που κατοικούσαν σ' αυτή, έφερναν ψάρια, και κάθε είδος εμπορεύματα, και πουλούσαν το σάββατο στους γιους τού Ιούδα, και στην Ιερουσαλήμ.
17Και επέπληξα τους πρόκριτους του Ιούδα, και τους είπα: Τι είναι αυτό το κακό πράγμα που εσείς κάνετε, βεβηλώνοντας την ημέρα τού σαββάτου;
18Δεν έκαναν έτσι οι πατέρες σας, και ο Θεός μας, έφερε όλα αυτά τα κακά επάνω μας, κι επάνω σ' αυτή την πόλη; Αλλ' εσείς ξαναφέρνετε οργή επάνω στον Ισραήλ, βεβηλώνοντας το σάββατο.
19Γι' αυτό, όταν άρχιζε να σκοτεινιάζει στις πύλες τής Ιερουσαλήμ πριν από το σάββατο, είπα και έκλεισαν τις πύλες, και πρόσταξα να μη ανοιχτούν, μέχρι μετά το σάββατο· και έβαλα επάνω στις πύλες μερικούς από τους υπηρέτες μου, για να μη μπει μέσα κανένα φορτίο την ημέρα τού σαββάτου.
20Και διανυχτέρευσαν οι έμποροι και οι πωλητές κάθε είδους εμπορεύματος έξω από την Ιερουσαλήμ, μία και δύο φορές.
21Τότε, διαμαρτυρήθηκα εναντίον τους, και τους είπα: Γιατί διανυχτερεύετε μπροστά από το τείχος; Αν το κάνετε δεύτερη φορά, θα βάλω χέρι επάνω σας. Από τότε δεν ήρθαν σάββατο.
22Και είπα στους Λευίτες να καθαρίζονται, και να έρχονται να φυλάττουν τις πύλες, για να αγιάζουν την ημέρα τού σαββάτου. Θυμήσου με, Θεέ μου, και για τούτο, και ελέησέ με σύμφωνα με το πλήθος του ελέους σου.
Ματθαίον 12:1-13
1ΚΑΤΑ τον καιρό εκείνο, σε [ημέρα] σαββάτου, ο Ιησούς πορευόταν διαμέσου των σπαρτών· και οι μαθητές του πείνασαν, και άρχισαν να κόβουν στάχυα και να τρώνε.
2Και βλέποντας [αυτό] οι Φαρισαίοι, του είπαν: Δες, οι μαθητές σου κάνουν ό,τι δεν επιτρέπεται να γίνεται το σάββατο.
3Και εκείνος είπε σ' αυτούς: Δεν διαβάσατε τι έκανε ο Δαβίδ, όταν πείνασε, αυτός και εκείνοι που ήσαν μαζί του;
4Πώς μπήκε μέσα στον οίκο τού Θεού, και έφαγε τους άρτους τής πρόθεσης, που δεν του επιτρεπόταν να φάει, ούτε και εκείνοι που [ήσαν] μαζί του, παρά μονάχα οι ιερείς;
5Ή, δεν διαβάσατε στον νόμο, ότι κατά τα σάββατα οι ιερείς βεβηλώνουν το σάββατο μέσα στο ιερό, και είναι αθώοι;
6Σας λέω δε ότι, εδώ είναι [κάποιος] μεγαλύτερος από το ιερό.
7Αν, όμως, γνωρίζατε τι είναι: «Έλεος θέλω, και όχι θυσία», δεν θα καταδικάζατε τους αθώους.
8Επειδή, ο Υιός τού ανθρώπου είναι κύριος και του σαββάτου.
9ΚΑΙ καθώς αναχώρησε από εκεί, ήρθε στη συναγωγή τους.
10Και να! ήταν [εκεί] ένας άνθρωπος που είχε το χέρι του παράλυτο· και τον ρώτησαν, λέγοντας: Άραγε, επιτρέπεται [σε κάποιον] να θεραπεύει το σάββατο; Για να τον κατηγορήσουν.
11Και εκείνος είπε σ' αυτούς: Ποιος άνθρωπος από σας θα είναι, που, έχοντας ένα πρόβατο, αν αυτό πέσει σε λάκκο κατά το σάββατο, δεν θα το πιάσει και θα το σηκώσει;
12Πόσο, λοιπόν, διαφέρει άνθρωπος από πρόβατο! Ώστε, επιτρέπεται να αγαθοποιεί κάποιος κατά το σάββατο.
13Τότε, λέει στον άνθρωπο: Τέντωσε το χέρι σου. Και το τέντωσε, και αποκαταστάθηκε υγιές, όπως το άλλο.
Αποκάλυψη 1:10
10Κατά την Κυριακή ημέρα ήρθα σε πνευματική [έκσταση]· και άκουσα πίσω μου μια δυνατή φωνή, σαν σάλπιγγα,
Πράξεις 20:7
7Και κατά την πρώτη [ημέρα] τής εβδομάδας, ενώ οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι για την κοπή τού άρτου, ο Παύλος συνδιαλεγόταν μαζί τους, καθώς επρόκειτο την επόμενη ημέρα να αναχωρήσει· και παρέτεινε τον λόγο μέχρι τα μεσάνυχτα.
Α΄ Κορινθίους 16:2
2Κατά την πρώτη [ημέρα] τής εβδομάδας, κάθε ένας από σας, ας εναποθέτει κατά μέρος, θησαυρίζοντας ό,τι αν ευπορεί· ώστε, όταν έρθω, να μη συγκεντρώνονται τότε συνεισφορές.
Πράξεις 2:46
46Και καθημερινά έμεναν σταθερά ως μια ψυχή μέσα στο ιερό, και έκοβαν τον άρτο σε σπίτια· και έτρωγαν μαζί την τροφή με αγαλλίαση και απλότητα καρδιάς,

King James Version scripture references powered by CREDO.