English siteKεφάλαια
Β΄ Τιμόθεον Κεφ. 2
1 ΕΣΥ, λοιπόν, παιδί μου, να ενδυναμώνεσαι διαμέσου τής χάρης που [υπάρχει] στον Ιησού Χριστό·
2 και όσα άκουσες από μένα διαμέσου πολλών μαρτύρων, αυτά παράδωσέ [τα] σε πιστούς ανθρώπους, που θα είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν.
3 Εσύ, λοιπόν, κακοπάθησε ως καλός στρατιώτης τού Ιησού Χριστού,
4 Κανένας στρατευόμενος δεν εμπλέκεται στις βιοτικές υποθέσεις, για να αρέσει σ’ αυτόν που τον στρατολόγησε.
5 Αν, μάλιστα, και αγωνίζεται κάποιος, δεν στεφανώνεται, αν δεν αγωνιστεί νόμιμα.
6 Ο γεωργός που κοπιάζει πρέπει πρώτος να μετέχει στους καρπούς.
7 Να εννοείς αυτά που λέω· και είθε ο Κύριος να σου δώσει σύνεση σε όλα·
8 να θυμάσαι τον Ιησού Χριστό από το σπέρμα τού Δαβίδ, που αναστήθηκε από τους νεκρούς, σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου·
9 για το οποίο κακοπαθώ μέχρι δεσμών, σαν κακούργος· αλλά, ο λόγος τού Θεού δεν δεσμεύεται.
10 Γι’ αυτό, τα υπομένω όλα για τους εκλεκτούς, για να απολαύσουν κι αυτοί τη σωτηρία που είναι στον Ιησού Χριστό μαζί με αιώνια δόξα.
11 Πιστός [είναι] ο λόγος· επειδή, αν πεθάναμε μαζί του, θα ζήσουμε και μαζί του·
12 αν υπομένουμε, θα βασιλεύσουμε και μαζί του· αν [τον] αρνούμαστε, κι εκείνος θα μας αρνηθεί·
13 αν απιστούμε, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθεί τον εαυτό του δεν μπορεί.
14 Αυτά να [τα] υπενθυμίζεις, διαμαρτυρόμενος μπροστά στον Κύριο, να μη λογομαχούν, [το οποίο δεν είναι] χρήσιμο σε τίποτε, αλλά φέρνει καταστροφή σ’ αυτούς που ακούν.
15 Φρόντισε με επιμέλεια να παραστήσεις τον εαυτό σου δόκιμον στον Θεό, [ως] εργάτη που δεν έχει το παραμικρό να ντρέπεται, ο οποίος ορθοτομεί τον λόγο τής αλήθειας.
16 Τις δε βέβηλες ματαιοφωνίες απόφευγέ [τες]· επειδή, θα προχωρήσουν σε περισσότερη ασέβεια·
17 και ο λόγος τους θα κατατρώει σαν γάγγραινα· από τους οποίους είναι ο Υμέναιος και ο Φιλητός,
18 οι οποίοι αποπλανήθηκαν από την αλήθεια, λέγοντας ότι η ανάσταση έχει ήδη γίνει· και ανατρέπουν την πίστη μερικών.
19 Όμως, το στερεό θεμέλιο του Θεού μένει, έχοντας τούτη τη σφραγίδα: Ο Κύριος γνωρίζει αυτούς που είναι δικοί του· και: Ας απομακρυνθεί από την αδικία καθένας που ονομάζει το όνομα του Χριστού.
20 Μάλιστα, μέσα σ’ ένα μεγάλο σπίτι δεν υπάρχουν μονάχα σκεύη χρυσά και ασημένια, αλλά και ξύλινα και πήλινα· και άλλα μεν για [χρήση] τιμητική, άλλα όμως για χρήση όχι τιμητική.
21 Αν, λοιπόν, κάποιος καθαρίσει τον εαυτό του απ’ αυτά, θα είναι σκεύος για τιμητική [χρήση], αγιασμένο, και εύχρηστο στον οικοδεσπότη, ετοιμασμένο για κάθε αγαθό έργο.
22 Τις δε νεοτεριστικές επιθυμίες αππόφευγέ [τες]· και επιδίωκε τη δικαιοσύνη, την πίστη, την αγάπη, την ειρήνη μαζί μ’ εκείνους που επικαλούνται τον Κύριο από καθαρή καρδιά.
23 Ενώ, τις μωρές και απαίδευτες φιλονικίες απόφευγέ [τες], ξέροντας ότι γεννούν μάχες.
24 Ο δούλος τού Κυρίου, όμως, δεν πρέπει να μάχεται, αλλά να είναι πράος προς όλους, διδακτικός, ανεξίκακος,
25 διδάσκοντας με πραότητα αυτούς που αντιφρονούν· μήπως και ο Θεός δώσει σ’ αυτούς μετάνοια, ώστε να γνωρίσουν την αλήθεια,
26 και να συνέλθουν από την παγίδα τού διαβόλου, από τον οποίο είναι παγιδευμένοι στο θέλημα εκείνου.