ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ

Παράγραφος 1. Ο Θεός έχει προικίσει τη βούληση του ανθρώπου με τη φυσική ελευθερία και τη δύναμη να ενεργεί κατόπιν επιλογής, έτσι ώστε ούτε αναγκάζεται, ούτε από οποιαδήποτε ανάγκη της φύσης υποχρεώνεται να κάνει το καλό ή το κακό.1

1 Ματθαίον 17:12, Ιακώβου 1:14, Δευτερονόμιο 30:19

Παράγραφος 2. Ο άνθρωπος, στην κατάσταση της αθωώτητας, είχε την ελευθερία και τη δύναμη να θέλησει και να κάνει αυτό που ήταν καλό και αποδεκτό ενώπιον του Θεού,2 όμως ήταν ασταθής, ώστε ήταν δυνατό να πέσει από την ευθύτητά του.3

2 Εκκλησιαστής 7:29

3 Γένεση 3:6

Παράγραφος 3. Ο άνθρωπος, με την πτώση του στην κατάσταση της αμαρτίας, έχει χάσει πλήρως κάθε ικανότητα της βούλησης ως προς οποιοδήποτε πνευματικά καλό έργο που συνοδεύει τη σωτηρία·4 κι έτσι ο φυσικός άνθρωπος είναι εντελώς σε αντίθεση με αυτό που είναι καλό, και νεκρός μέσα στην αμαρτία,5 δεν είναι σε θέση, με τις δικές του δυνάμεις να στρέψει τον εαυτό του προς τον Θεό, ούτε καν να προετοιμάσει τον εαυτό του να στρέψει προς τον Θεό.6

4 Ρωμαίους 5:6, Ρωμαίους 8:7

5 Εφεσίους 2:1,5

6 Τίτον 3:3-5, Ιωάννην 6:44

Παράγραφος 4. Όταν ο Θεός στρέφει τον αμαρτωλό, και τον φέρνει στην κατάσταση της χάρης, τον απελευθερώνει από τη φυσική δουλεία του στην αμαρτία,7 μέσω της χάρης Του και μόνο, και του δίνει τη δύναμη ελεύθερα να θελήσει και να κάνει αυτό που είναι πνευματικά καλό·8 όμως ακόμη και τότε παραμένει κάποια διαφθορά μέσα του, ώστε δεν έχει τη θέληση να κάνει μόνο αυτό που είναι καλό, αλλά κάνει επίσης αυτό που είναι κακό.9

7 Κολοσσαείς 1:13, Ιωάννην 8:36

8 Φιλιππησίους 2:13

9 Ρωμαίους 7:15, Ρωμαίους 7:18-19, Ρωμαίους 7:21,23

Παράγραφος 5. Mόνο όταν ο άνθρωπος μπει στην κατάσταση της δόξας, γίνεται η βούλησή του απολύτα και αμετάβλητα ελεύθερη στο να θέλει μόνο αυτό που είναι καλό.10

10 Εφεσίους 4:13